Dag 13 : Van krater naar krater

We gaan weer lekker op pad vandaag. We proberen eerst kaartjes te bemachtigen voor de overtocht naar het piepkleine kratereilandje voor de kust bij Vila Franca do Campo. Je kan hier snorkelen midden in de krater. Per dag worden maar een aantal kaartjes verstrekt bij een klein kantoortje in de haven. En het lukt! Tegen de weersberichten in is het vandaag een strakblauw luchtje en voor we het weten staan we in de rij voor de ferry. Daar ontdekt Ilja dat ze het badpakje voor Charlotte is vergeten, dus ik sprint weer terug naar de boulevard om in het eerste beste souvenirswinkeltje een badpakje uit het rek te rukken. Het is een Braziliaanse modelletje met veel bloot. Tja, daar heeft die kleine natuurlijk niet veel aan. Dus sprint ik een andere winkel binnen en koop daar nog een UV-shirtje. Ik zet weer een spurtje op de kade, en ik kom precies op tijd aan om met de complete familie aan boord te springen.

Het eiland is inderdaad een minikratertje gevuld met ijskoud water. Maar nu we al die moeite hebben gedaan, willen we natuurlijk snorkelen. We liggen te blauwbekken van de kou, maar we spotten al snel onze eerste vissen. We zijn al snel genezen, en we trekken ons terug op de warme kraterrand. We doen een picknickje en we vertrekken weer naar het vasteland.

We gaan nu naar de andere kant van het eiland om de grote krater te bezoeken. In de krater liggen twee meren, een groen meer naast een blauw meer. Mooi gezicht. We klimmen vervolgens in een verlaten hotel voor nog een beter zicht. Het gebouw is groot en indrukwekkend. Het is maar twee jaar open geweest en daarna failliet verklaard. Nu is het een ruïne. Het gebouw is overgenomen door vocht, schimmels en graffiti. Leuk om foto's te maken, maar wel een beetje uitkijken dat niet één van je kinderen verdwijnt in een open liftschacht.

We rijden over de kraterrand. Een zandweg afgezet met hortensia's. Aan de ene kant kijk je uit over de oceaan, aan de andere kant kijk je in de krater. Vervolgens hebben we wat stress want de benzinemeter staat bijna op nul. Gelukkig kunnen we op een weg langs de kraterwand rustig naar beneden bollen, en verbruiken we niet al te veel benzine. Bij Feteiras gooien we gauw de tank weer vol.

Dan rijden we terug naar Caloures. Dit is een kustplaatsje waar je volgens de hospita geweldig vis kan eten. Je kan zelf de vis van de dag uitzoeken, en die krijg je vervolgens geserveerd. We kiezen mosselen, tonijn, barracuda en een witvis. Geweldig lekker. En ondertussen zwemmen de kinderen in een zwembad midden in zee.

Thuisgekomen ga ik het zoute water uit mijn haar spoelen. Het duurt lang voordat het water warm wordt. Met het sop nog half in mijn haar, probeer ik alvast snel de handdoek van de grond te pakken. En dan sla ik met mijn hoofd tegen de stenen zijkant van de douchecabine. Zo eindigt de dag alsnog met hoofdpijn.