Dag 5: over dolfijnen en tonijnen

We beginnen de dag met een korte wandeling door ons privé-valleitje. Voor toeristen is het nog te vroeg. Yentl loopt wat strompelend, maar het valt me nog alles mee. Het doet ons denken aan Costa Rica, maar dan zonder kolibries. We komen bij een kleine watermolen, waar een Azoriaanse mama zich verschanst heeft met vette koeken, gemaakt van meel van de molen. We proberen één koek, en hij smaakt inderdaad als oliebol. 

Om 12 uur hebben we afgesproken met de andere familie, bij een uitkijkpunt. Vandaar vertrekken we naar Ponta Delgado voor een walvissentocht. We kunnen zitten bovenop het bovendek. Al vrij snel zien we zes gevlekte dolfijnen naast de boot zwemmen. Drie dikke mannen met brede verrekijkers speuren de horizon af op zoek naar fonteintjes. Dan heel in de verte zien ze uiteindelijk een teken van een walvis. Andere boten zijn veel sneller dan ons. En voor wij er zijn, is de walvis weer onder onder water.
Alle boten vertrekken. Onze boot blijft alleen achter. We zijn inmiddels een uur verder. En dan zie ik opeens zelf een fontein, niet heel ver van ons. Een adrenalinegolf stroomt over het dek, en iedereen begint opeens  enthousiast te roepen. Het blijken twee walvissen te zijn. We kunnen ze goed zien, maar de boot blijft wel op gepaste afstand.

Dan gaan we op dolfijnenjacht. We vinden weer een groep van zes dolfijnen, maar dan van een andere soort. En deze groep gaat spelen met de golven die de boot maakt. Ze springen echt uit het water en maken salto's. Dit spel duurt wel een half uur. Echt ontzettend gaaf om te zien. 
De kapitein komt daarna vol bravoure en passie vertellen, dat dit hem heel vaak lukt. Hij kent de zee als zijn broekzak. Maar hij vertelt ook dat door de klimaatveranderingen de tonijn is vertrokken. Het water is te warm. En daardoor zijn er ook minder dolfijnen dit jaar.

Weer zo'n teken dat het niet veel langer zo kan duren.