Dag 2 : Het geheim van de omgekeerde toren

Ons huisje ligt in een nauw straatje aan de rand Sintra. Het ruikt naar zoete vanille door geurstokjes. Een lange woonkamer met vensters met houten luiken en vensterbanken. Je kijkt over een vallei richting zee. 
We wandelen even later zo het centrum binnen. Het is al 8 uur geweest, en we hebben lichte keuzestress. Borden met toeristenmenu's proberen ons te verlokken tot een maaltijd met bacalhao oftewel stokvis. Ons trekt het niet. Het ziet er wel allemaal gezellig uit. Vrolijke blikjes met sardientjes, steile straatjes met glimmende klinkers en kleurrijke tegelplateau's. 
We eindigen bij een vol terras midden in een steegje, en vallen aan op het kaasje met boerenbrood. Beetje naïef, want Ilja had die middag nog voorgelezen dat je hier gewoon voor moet betalen, maar toch was mijn eerste Hollandse gedachte 'joh, wat zijn ze hier aardig dat je zo'n kaasje krijgt'. 

Ik heb slecht geslapen. Een slap kussen en zacht matras. En erg benauwd. Het lijkt wel of er vannacht een internationaal congres voor huisstofmijt in mijn neus heeft plaatsgevonden of ik ben allergisch voor het eikenbos hier op de heuvel, maar ik ben echt snipverkouden.
Ilja en ik gaan om broodjes in het dorp. Het is hier één uur vroeger dan in Nederland en alles is nog dicht. Om half negen gaat uiteindelijk Piriquita II open, een befaamd bakkertje met vooral gebakjes (pastel de nata) en een soort koeken met eidooiers en amandel. Geen brood. Wel erg lekker.

We wandelen met z'n vijven naar één van weelderige landhuizen. Een rijk versierd kasteeltje met een grote tuin, die vooral bekend is om zijn omgekeerde toren.
Het lijkt op een grote waterput waarin een trap met bogen is verwerkt. Onderin de toren bevinden zich onderaardse gangen en grotten. Een van de gangen komt uit op een vijver met stapstenen in groen kroos en een waterval. Erg bijzonder. Gelukkig zijn we goed voorbereid. Charlotte heeft met haar zaklamp op haar hoofdje de weg gewezen. Je moet elkaar hier goed in de gaten houden want er zijn zoveel verborgen trappetjes en gangen, dat je elkaar zo kwijt bent.
Allemaal erg mooi. We maken veel foto's,  maar langzamerhand krijg ik steeds meer een griephoofd.