Dag 19: Amarula

Vandaag vertrekken we uit Krugerpark. Het zit er op. We kunnen geen impala meer zien.

Om de tijd te overbruggen gaan we naar het amarulamuseum net buiten Phalaborwa. Je vraagt je misschien af wat amarula is. Nou ga naar het museum, en je weet het. Vind je Zuid Afrika te ver, dan kan je ook naar de plaatselijk Gall&Gall. Amarula is een namelijk een likeur gemaakt van de plaatselijke marulavrucht. Het doet denken aan Bailey’s. Alle flessen Amarula van over de hele wereld, komen allemaal uit dit plaatsje.
In het museum worden we in no time bijgepraat en zitten Ilja en ik om 12:00 uur aan een glas Amarula.

We krijgen een mooie promofilm, en zien hoe het bedrijf bijdraagt aan de bescherming van de olifant. De olifant is namelijk dol op de marulavrucht. Verder doen ze veel aan educatie en worden dorpelingen betrokken bij het verzamelen van de vruchten. Mooie marketing dus. Zelfs mijn meiden vinden het interessant. Daarna kopen we wat Amarulasouvenirs en lunchen we; jawel, wraps met marulasaus. So far so good. Tot ik op het parkeerterreintje met de auto een voetpaadje inschiet, in plaats van de toegangsweg. Sjonge, ze hadden het voetpad nog wel zo mooi aangelegd met witte kiezels, cross ik daar met die brede aso-bak overheen.

We rijden het plaatsje Phalaborwa in, om te kijken of daar wat winkels zitten. Maar het geheel doet mistroostig aan. De sfeer voelt niet goed. Later begrijpen we waarom. Twee weken geleden zijn 6 mensen omgekomen in de kopermijn. De mijn is nu tijdelijk gesloten, en veel mensen zijn hun baan kwijtgeraakt. Phalaborwa is afhankelijk van de mijn.
In het centrum zien we toevallig twee mensen met stropdassen. Kan niet missen, dat moeten haast wel Jehovah’s Getuigen zijn. Wij er naartoe, en binnen 10 minuten weten we waar morgen de vergadering wordt gehouden en hebben we een uitnodiging om te gaan braaien in het Krugerpark. Blijft elke keer weer bijzonder om te zien, hoe snel je die familieband voelt. Maar dat verhaal is voor morgen.