Dag 23: Sjakie

Hoe vul je de laatste dag voordat je naar huis gaat? Je bent in je hoofd al bezig met je terugreis, het inpakken en uitpakken, terwijl je eigenlijk toch nog even wil genieten. Dus gaan we naar een olifantenopvang in de straat bij het hotel. Ze blijken maar liefst twee olifanten te hebben. Ik had er eigenlijk meer verwacht. Maar allez, we gaan ervoor. 
Het zijn wel twee enorme bakbeesten. We krijgen een mooie uitleg over deze dieren. Wist je bijvoorbeeld dat ze 6 keer van tanden wisselen, en daarna doodgaan omdat ze geen nieuwe tanden meer krijgen om hun eten te vermalen?
We mogen vervolgens even aan hun poten voelen, hun slagtand aanraken en in hun bek kijken. We gooien mais in hun slurf, en vervolgens krijgen we met dezelfde slurf een kleffe snotzoen. Hilarisch. En tenslotte lopen we als een mowgli met een slurf in ons hand een rondje door het park. Als ik het opschrijf, vind ik het allemaal wat infantiel klinken. maar daar had het toch wel iets. Je stapt een beetje door, met zo’n bakbeest achter je aan want uiteindelijk wil je niet verplettert worden onder zijn poten.

In de middag zijn de meiden nog gaan zwemmen bij het hotel en we gingen tegen het eind van de dag toch nog even naar het Krugerpark. Wildlife spotten werkt verslavend. En we hadden nog net niet echt goed de big five gezien. Het luipaard ontbrak nog aan het rijtje. De kans dat we die nu zouden zien, was minimaal. Maar je weet maar nooit.
Dus we haalden een permit, en we gingen de poorten door. Ik voelde me net Sjakie van de chocoladefabriek die op zoek was naar de laatste gouden wikkel. 
We reden een drie kwartier, maar zagen vrijwel geen wild. Bij de waterpoel lagen alleen wat nijlpaarden, vrijwel volledig onder het water. Maar verder niks. Ja, van die domme impala’s, die geneigd zijn om voor de auto te springen in plaats van weg te vluchten. 
We twijfelden hoever we konden rijden, want je moest toch op tijd het park uit om geen boete te krijgen. We draaiden een zijpad, en zagen in de verte een viertal auto’s bij elkaar staan. Wij er naartoe. ...En het ongelooflijke gebeurde. Er zat een luipaard, op een meter of 15 van de rijweg onder een boom van een impala te vreten. Hij was bezig om de buik open te scheuren. Hij trok zich weinig van de toeristen aan. De gouden wikkel was gevonden. Wij hebben de Big Five gezien.

‘s Avonds hebben we het gevierd, met een geweldig steak bij een kombuiskeuken. En daarna snel inpakken, want morgen gaan we naar huis!