Dag 6 Naar de haaien.

15 juli 2018 - Hluhluwe-Imfolozi Game Reserve, Zuid-Afrika


Yentl en ik staan om 5:45 uur op. We gaan namelijk in een kooi met haaien zwemmen!
We twijfelen of het door gaat, gezien het koufront, maar we hebben geen annulering vanuit de organisatie gekregen. Van Yvon hebben we een routebeschrijving gekregen naar het clubhuis. Het schijnt twee straten verderop te liggen. Dus lopen we in het donker een paar straten, maar geen clubhuis. Hier en daar slaan honden aan, en het is best beangstigend.


Dus wij rennen terug naar de bed and breakfast om de de auto te halen. We rammen bijna van de adrenaline het toegangshek bij de villa, en scheuren door de villawijk... maar geen clubhuis. Dus we gaan toch maar terug. We zijn inmiddels al 20 minuten te laat. Ik mopper dat we nu niet naar de haaien gaan. Maar Ilja zegt gewoon de organisatie te bellen, en het blijkt inderdaad geen probleem te zijn. Ze wachten sowieso nog op iemand, die een lekke band heeft. Dan besluit Yvon ons te brengen met haar autootje. De getekende routebeschrijving was inderdaad niet erg duidelijk, en het clubhuis bleek totaal niet aangegeven.


Bij het haaienechtpaar worden we in een wetsuit gehesen en in een laadbak geladen. 
De zee is inderdaad nogal ruig, en we trotseren de hoge golven in ons bootje. We moeten goed de touwen aan de rand van de boot vast houden om er niet uit te vallen.
Uiteindelijk worden we ergens tussen de golven uitgeladen. Dion, de sportieve instructeur, heeft al een bak sardientjes naar buiten gegooid om de haaien te lokken. We zien de eerste vinnen verschijnen....


Yentl en ik zitten met twee andere slachtoffers in de ijzeren kooi. Door de golven worden we flink door elkaar geschud en geregeld botst er een knie of een arm. Onder water is het een spektakel van haaien die af en aan zwemmen. Proestend kom ik boven omdat het zeewater door mijn snorkel naar binnen klotst. .... en langzaam worden we misselijk. En de enige uitweg om niet te gaan spugen lijkt om uit de kooi te gaan...


In de zee hebben de instructeurs een houten paal gelegd, die we met de groep goed moeten vasthouden. En als een soort reddingsboei, grijpen we die stevig vast. Vlak onder ons zie je de haaien voorbij zwemmen, en af en toe raken ze zelfs je benen aan. 
Dan blaast Dion de tocht af. De zee is gewoon te ruig. We moeten één voor één met Dion terug naar de boot zwemmen, waarbij je je armen voor je borst gekruisigd moet houden. Haaien zien vingers namelijk voor sardientjes aan. Drie haaien schieten vlak langs me heen, en ik moet van Dion mijn benen gestrekt houden. ... niet in paniek raken!  Als een suffe walrus word ik aan boord getild. Marcus spuugt van ellende nog even de boot vol, en we zetten koers richting kust. Met een perziklolly verdrijf ik de zoute smaak uit mijn mond. 


Na een warme douche gaan we met het hele gezin richting HluHluwe NP, ruim drie uur rijden vanaf Scottsburgh. We halen nog even barbecuevlees voor in het safaripark, want daar is eigenlijk niets meer te krijgen. Het nationale park is prachtig. Het regenen is gelukkig gestopt. En na een half uur rijden staan we oog in oog met vier neushoorns. Pal naast de auto! 


De huisjes liggen bovenop één van de heuvels in het park. We hebben onze eigen braaiplek, en binnen no time liggen de kooltjes te smeulen. Ik sta gezellig met Ilja de spareribs om te draaien, als ik Ilja hoor zeggen; Ik voel dat er iets naar me kijkt, ... O mijn God! Vanuit het struikgewas staat opeens op 10 meter afstand een gevlekte hyena ons met vierkante ogen aan te staren. ....en daar sta je dan met je spareribs en je barbecuetang.



 

Foto’s

3 Reacties

  1. Helma:
    17 juli 2018
    Schitterende foto's en wat een stoere verhalen. Mooi om te lezen. Nog veel vakantie plezier!.
  2. Jenny van Tetterode:
    17 juli 2018
    Ben benieuwd hoe dit verhaal is afgelopen! Hoop dat er nog meer verhalen volgen!!
  3. Joyce:
    17 juli 2018
    T is dinsdag middag en Rogier leest voor. Ik luister met een big smile en ben 1 en al oor. Ook natuurlijk vanwege zijn voorlees capaciteit maar wat een verhaal weer. Hoop dat er nog een verhaal komt en dat jullie niet t maaltijdje waren voor de hyena😉. Tot horens😁😙