Dag 16: Rennen door Lissabon

Beetje krakkemikkig gaan we vandaag op pad. We slenteren naar het metrostation annex treinstation en gaan naar het oceanium. Het moet een van de mooiste ter wereld zijn. Een ding weet ik wel, ze hebben meer verstand van vissen dan van bewegwijzering. Ze laten je zo'n omweg lopen, dat je denkt dat je nooit het aquarium zal halen voor sluitingstijd. Maar goed, na twee mantaroggen en haaien voorbij te zien zwemmen ben je dat ongemak al gauw vergeten. Het is wel indrukwekkend; zeepaardjes, kwallen, zeedraakjes en een jeukende otter.

Daarna nog een verplicht nummertje voor mijn oudste dochter in het nabijgelegen winkelcentrum en daarna willen we terug. Helaas blijken nu de helft van de metrokaartjes niet meer te werken. Yentl en ik zijn al door de poortjes, maar Ilja, Fenne en Charlotte staan vol vertwijfeling nog voor de poortjes. De kaartjes kunnen ook niet meer opgeladen worden. Gloeiende, gloeiende. Uiteindelijk wurmen ze zich dan toch maar door een poortje wat toevallig open is blijven staan, en zijn we als familie weer herenigd. We stappen ergens uit, en bevinden ons midden in het drukke centrum van Lissabon. De helft van de mensen loopt de steile straat vrolijk naar beneden, en de andere helft gaat puffend naar boven. En ik word bijna overreden omdat ik met mijn neus in een reisboekje zit. 

We bekijken een antieke stadslift, maar besluiten toch zelf de heuvel te gaan beklimmen op zoek naar het opstapstationnetje voor het nostalgische stadstrammetje 28. We kijken links, we zoeken rechts, we speuren in ons boekje en zoeken op ons telefoonschermpje wat bijna niet is te lezen door de felle zon. ... En dan zie ik trammetje 28 voorbij klingelen. 'Kom jongens, er achteraan!', roep ik. En we zetten als familie de achtervolging in. Wat een meligheid. Ik weet nu dat je die trammetjes dus rennend kan bijhouden. We proppen ons in het volle trammetje, en rijden een paar straten mee zonder notie te hebben waar we nu precies zijn. We hebben een goede gok gedaan, wat we zijn nu bij een bekend uitzichtpunt van Lissabon uitgestapt niet ver van ons appartement.

De kinderen hebben het ondertussen wel gehad met dat lopen. ... en papa en mama ontdekken de sangria.