Dag 12 : Hlane NP

Bij de waterpoel staat vanmiddag een morsige olifant. Hij is bedekt met een laagje bruin zand en staat een beetje met zijn slurf te slingeren. En dan maken we kennis met het wispelturige van de olifant, want vrij onverwacht draait hij zich naar ons toe en komt met flapperende oren hard naar ons toe rennen. We schrikken enorm, en we zetten het op een rennen. Het is maar goed dat er schrikdraad staat, want de olifant remt daarvoor af.

Tegen de avond gaan we met de sunset drive mee. Johannes, de ranger, stopt ons in een open jeep. Hij neemt eerst de bestelling door voor de drankjes, en dan gaan we. 
Ik mag voorin naast Johannes zitten. We hobbelen weer wat tussen de acaciastruiken en gaan dan twee hekken door. Niet veel later zien we twee leeuwen voor ons op het zandpad lopen. En tien minuten later staan we tussen drie leeuwinnen in, die liggen na te genieten van een kaalgevreten karkas. We staan op drie meter afstand, en Johannes zet gewoon de motor af. ‘Ze kunnen 50 kg opvreten, en van een kind zoals Charlotte kunnen ze gewoon alle botten doorknauwen’, zeg hij met een brede grijns op zijn gezicht. De rillingen lopen over me rug. Ik realiseer me dat hij niet eens een geweer bij zichheeft. Gelukkig slingert hij de motor weer aan.

Hlane is een mooi park, maar door de hekken doet het toch een beetje denken aan een heel groot Beekse Bergen. De restcamp aan de waterpoel met de olielampen die ‘s avonds aangaan, is wel bijzonder sfeervol vinden we. Moet je daarvoor omrijden naar Swaziland? Als je van olielampjes houdt wel ;-). En dat doen we!