Dag 16 : Kruger deel III Satara

We rijden vandaag een stuk naar het noorden toe, en zien langzaam het landschap veranderen. Het wordt een stuk droger. De groene bomen worden steeds schaarser. Later zien we alleen nog doornige struikjes. Geen dier te bekennen. We komen bij een uitkijkpunt op een hoge berg, en alleen Ilja en ik hebben zien om even uit te stappen en te genieten van het kale landschap. We rijden door en zien dan toch weer wild verschijnen. Grote kuddes wildebeesten en zebra’s. 

We belanden ten slotte bij een ouderwetse trading post. We zien donkere kokkinnen met zwarte gietijzeren ketels in de weer boven een haardvuur. Ze hebben er vetkoeken, worteltaart, melktaart, wespen en een rascistische oude Nederlander, die lang geleden naar Zuid Afrika is verhuisd. Hij vindt het nodig om grapjes over Duitsers te maken. We besluiten om te verkassen naar de rieten leunstoelen. Vervolgens vluchten we de auto in voor de hordes wespen, die ook van chocolademelk houden. 

Het restcamp Satara ligt midden in de droge wildernis, als een stoffige oase. Het kamp heeft een hele andere uitstraling, en bestaat vooral uit ronde hutjes met rieten dak die in grote cirkels (kralen) staan. Hartstikke leuk. Vooral in het pikkedonker, als je met je auto wanhopig de receptie probeert te bereiken. Het is dan een groot doolhof van slingerende paadjes. Om 20:00 uur begint de nachtsafari, maar het is hier om 17:30 uur al donker aan het worden. We stappen als laatste in de volle safariwagen, en ik kan naast de ranger gaan zitten. Het is nogal een strenge man, die meteen even de regels duidelijk maakt. Hij wil graag dat iedereen levend terug komt.

De safari begint nogal rustig. Een van de toeristen ziet in zijn enthousiasme een dode boom voor een giraf aan, maar verder gaat alles goed. Het lijkt bijna saai te worden, totdat we opeens een babyleeuwtje op de weg zien lopen. De ranger spurt er achteraan. ‘Die gaat ons naar de andere leiden’, roept hij enthousiast. We zien inderdaad dat de babyleeuw zijn moeder kwijt is, en hij begint klagelijk te roepen. Dan zien we opeens de leeuwin aan de andere kant van de weg haar neus in de wind steken. Ze sprint de weg op met ..... achter haar aan drie welpjes! Het kan toch niet gekker worden? Jawel! De moederleeuw haalt het welpje op en ze gaat terug de berm in. Onze ranger rijdt er achteraan. Ik denk nog dat hij met zijn koplampen van de auto, de leeuwin wil bijschijnen. Maar nee, hij rijdt pardoes de steile berghelling af. Even later begrijp ik waarom. Want de leeuwin gaat terug naar de familie, die bestaat uit een leeuw, vier leeuwinnen en wel 14 welpjes! Machtig om te zien. De welpjes begroeten even papaleeuw. De welpjes rollebollen over elkaar heen. En de leeuwinnen gaan even onderzoeken, of ze een buffel kunnen scoren.
We kunnen zeker een kwartier van het schouwspel genieten en dan wil onze ranger terug de weg op. We rijden de berm op, ...en de wagen blijft steken! We rijden achteruit, ...en vooruit .... en de wagen blijft steken. Ik ruik een olielucht, en zie zwarte rook. Het zal toch niet waar zijn ..... we staan vlakbij een leeuwennest! Ik zie de felheid bij de ranger. We draaien de wielen, rijden verder achteruit, nemen een aanloop .... en staat weer op de weg. Kanonne ... dat was spannend.