Dag 13 Terug in Zuid Afrika

De grensovergang naar Zuid Afrika is weer een hele belevenis. In Swaziland moeten we onze auto aan de kant zetten, rechts voor de slagboom. Wij wachten geduldig, maar er gebeurt vrij weinig, tot een man naar ons toe komt om te zeggen dat het de bedoeling is dat we uitstappen en een formuliertje halen bij dé mevrouw. Nou zitten er vier vrouwen op klapstoeltjes in nette pakjes. Dus lopen we daar naar toe. Fout! Er blijkt nog een vrouw te zitten in een houten kotje. Daarna moeten we met het formuliertje naar een barak met deur nummer drie. Daar zit een man die wat stempels in onze paspoorten knalt en een stempel op het papiertje zet. Wij terug met het formuliertje naar de vrouw in het kotje. Fout! Er ontbreekt een stempel. We moeten terug naar de barak, maar nu naar deur nummer één. Daar vraagt een mevrouw of we het land inkomen, of het land verlaten. ‘O, ze ziet het al. We verlaten het land. Nou dan hoeven we geen 50 Rand te betalen’. En we krijgen ons tweede stempel. De vrouw in het kotje is nu ook blij. Ze houdt het formuliertje en geeft een teken aan de man bij de slagboom. We zijn Swaziland uit, maar moeten nu nog naar Zuid Afrika.

Daar zitten twee mannen bij de slagboom op stoeltjes buiten onder een boom. Die schrijven al onze namen op. Daarna moeten we een kantoortje binnen, waar een zeer chagrijnige vrouw zit. Ze heeft een pafferig hoofd, dikke lippenstift, een belachelijk rieten hoedje en daar onder een dikke haarlok. Nou die is duidelijk niet happy met haar baan, maar uiteindelijk krijgen we de stempels.

het is nog een uurtje rijden. We slaan nog verkeerd af waardoor we bijna in Mozambique belanden, maar gelukkig kunnen we keren bij de grenspost. 
In Komatipoort slaan we boodschappen in, en rijden door naar Marloth Park. Marloth Park is een groot park waar allerlei vakantiehuisjes van particulieren staan. Het heeft ook wat winkeltjes en een benzinepomp. Het doet denken aan het wilde westen. Het is zanderig, en overal staan gezellig borden als ‘Use your brakes, do not kill our snakes’.
Bij de field officer halen we de sleutel van het huisje op, en we krijgen een alarmknop mee. Met de gele knop zetten we het alarm van het huisje aan en af, en de rode knop is de paniekknop. Als we die indrukken, zullen de hulptroepen komen. Nou dat geeft een veilig en onveilig gevoel tegelijk.

Het huisje is geweldig. Het staat op grote houten palen. Buiten staat een een soort boomhut met onderin een zwembad, en boven in een hemelbed met een klamboe.
We gaan braaien op de veranda, en leggen stukken papaja klaar voor de bushbaby’s. En inderdaad als we ‘s avonds met onze nachtlampen schijnen op de voederplek, zien we de schuwe nachtaapjes. In de ochtend is de hele papaja foetsie.