Dag 15: Kruger deel II Lower Sabie

We staan op in de koude nacht, en kleden ons warm. Om 4:45 uur stappen we in de open safariwagen. Er zijn slechts twee andere toeristen die ze zo gek hebben gekregen om zo belachelijk vroeg op te staan. Een vader en zoon, die heel de rit stoïcijns voor zich uit hebben zitten staren. Omdat ze ook niet reageerden toen de ranger vroeg, wie wilde helpen bij het bedienen van de schijnwerpers, hebben Yentl ik dat gedaan. Als we oogjes zouden zien schitteren, moesten we hard ‘stop’ roepen.
Yentl riep ‘stop’, en we zagen een haas. Altijd leuk om een haas te zien natuurlijk.
Daarna zagen we een genetkat. Een dier dat lijkt op een kat, maar het niet echt is. Het vreet namelijk ook vruchten. 

Na twee uur rijden komt de zon op, en de ranger stopt de auto op een lang zandpad. Meneer moet even plassen. ‘Kan Charlotte ook even plassen?’, vraagt Ilja. ‘Ja hoor’, zegt de ranger. En de dames gaan even van boord. Nadat we ingestapt zijn, rijden we nog geen minuut en dan zien we op het zandpad twee silhouetten van .... jonge cheeta’s. Moedercheeta ligt even verderop te zonnebaden. Nou dat plassen was dus een behoorlijke risicootje. Maar wauw, wat een ervaring. In totaal blijken er vier jonge cheeta’s te zijn, die met elkaar spelen. We hebben nu totaal geen spijt dat we zo vroeg zijn opgestaan.

We zijn om 8 uur op het park terug, en het lijkt alsof we er al een halve dag op hebben zitten. We nemen even rust, en om half twaalf gaan we een stuk rijden. We rijden naar een ander restcamp, Skukuza. Dit is het grootste restcamp van Kruger. We lunchen er onrustig  door het gezelschap van wespen, en we kunnen er heel even onze mails checken.
Yentl kiest de terugweg uit, en we hebben weer prijs. We zien vooral veel roofvogels, zoals gieren, verschillende soorten arenden en de bateleur of berghaan. 

‘s Avonds gegeten met uitzicht over de Olifantsrivier. Het deed zijn naam geen eer aan, want we hoorden vooral het gepuf van de nijlpaarden.