Dag 19 en 20 : Kippen aan de waslijn

De dames hebben zin om naar een krokodillenboerderij te gaan. Vooral het voederen van de beesten zou spectaculair moeten zijn. Dus wij racen door het superdrukke Kuching om op tijd te zijn. Tien minuten voor tijd komen we bij het dierentuintje aan.
Met de stress in onze benen zitten op de minuut af bij de krokodillenvijver. Zo'n twintig groene monsters liggen met halfopen bekken te wachten, totdat een verzorger een halve kip aan een waslijn boven de vijver takelt. Dan begint een soort lomp waterballet, waarbij de kroks half uit het water omhoog springen. Regelmatig happen ze mis.

Na de kroks gaan we naar de arapaima's, volgens mij Maleis voor catfish. Roze bleke vissen die elkaar bijna afslachten voor een korst brood. 
Daarna nog even wat andere dieren  bekeken. Ilja schrikt zo van een agressieve aap in een kooi, dat ze volledig onderuit gaat. Ik sta net naar een stekelvarken te kijken, dus ik heb het even gemist. Ai, ... missertje.

We gaan lunchen bij het gezellige waterfront van Kuching. In eerste instantie zien we geen geschikte tent, zodat we ternauwernood maar Kek Lapis, een soort spekkoek, hebben gekocht om de eerste honger te stillen. Maar even verderop komen we op een mooie plek met heerlijke roti canai en sandwiches met zoete kipkerrie.

De volgende dag gaan we proberen de oerang oetangs te spotten. Ze wonen in de jungle ten zuiden van Kuching. Elke dag wordt om 9:00 uur en 14:00 uur fruit klaar gelegd. Maar ze komen alleen als ze honger hebben. We hebben geluk. Om 9:15 uur zien we wat boomtoppen bewegen en dan komt grootmoeder met kleinkind wat fruit eten. Oma gaat zelfs nog even poseren, maar ze schrikt van een mobieltje van een Chinees, die afgaat. Dus gaat ze naar het platform om gefrustreerd wat papaya te verorberen.

Omdat we in de buurt zijn, willen Ilja en ik langs de fairy cave. De meisjes hebben geen zin. 'Ik wil niet naar zo'n rot prinsessengrot, slist Charlotte boos.
De ingang van de groot bestaat uit een creepy roestig trappenhuis. In de grot moeten we een paar donkere trappen op. Het waait en er vallen druppels van het plafond. De grot is begroeid met varens en heeft een open mond naar de hemel. 
We lopen een rondje en gaan dan dezelfde donkere trappetjes weer af. 

's Middags gaan de meiden zwemmen bij het huisje en kijken een filmpje. Ilja en ik gaan heel even met zijn tweeën op pad. We eindigen romantisch bij een koffietentje. Cappuccino met doerian-cheesecake. Ontzettend vies! Doerian, hoe dom kan je ook zijn.