Dag 16 : geen man overboord
25 augustus 2016 - Damai Beach, Maleisië
Ik kan de twee oranje zwemvesten niet vinden. Amai, zijn we ze nou toch vergeten op het vliegveld? Ik krauw zenuwachtig in wat koffers. Vrij stupide, want die zwemvesten liggen echt niet verstopt onder een t-shirtje. Beneden staat de shuttlebus al te wachten. Ilja en de kids zitten er al in. Dan komt Ilja naar boven stormen. 'Kom, schiet op. Laat die vesten maar zitten. Ze staan te wachten'.
Maar dan heb ik opeens een visioen van een boot die omslaat, en roep ik 'ga maar vooruit, ik kom later met die vesten!'.
Heel heldhaftig geroepen, maar tien minuten later liggen de koffers overhoop en nog steeds geen zwemvesten. Ik neem de volgende shuttlebus en twijfel aan mijn patriarchale status. Hoe kon het nou toch gebeuren? ... En dan weet ik het. Ze liggen in de kofferbak van de huurauto. Dus ik loop de ontbijtzaal van het hotel in met een mysterieuze glimlach. 'Ah, je hebt ze, zegt Ilja meteen. 'Ik zie het aan je mond'.
'Yep, in de kofferbak'.
'Nou, waar heb je ze dan?'
'Ik pak ze zo', maar dan voel ik in mijn broekzak. Geen autosleutel! Dus kan ik wederom terug met de shuttlebus naar de hotelkamer om de sleutel te pakken uit mijn andere broek. De chauffeur kon er wel om lachen. Ik minder.
Desalniettemin staan we tien voor negen klaar op het strand van Damai Beach, te wachten op een bootje. We hebben een déjà vu. Een oudere man haalt ons op om naar dolfijnen te kijken. De zeldzame Irrawaddy dolfijnen hebben in plaats van een spitse neus een bolvormige neus. Ze leven aan de monding van de rivier die in de zee stroomt.
We varen wat heen en weer over de enorme plas water. En net als we de hoop beginnen op te geven, zien we ze op enige afstand tuimelen. Heel dichtbij komen we niet.
We toeren nog wat in het mangrovegebied en langs een kampung op palen, maar de man lijkt vooral goed in boot besturen. In ieder geval blinkt hij niet uit in vertellen. Al met al vooral een lekker boottochtje. Met je hoofd in de zoute zeelucht.
's Middag nog wat gezwommen in het zwembad, maar ook nu maakt een langdurige regenbui een einde aan het verhaal. Maar we hebben genoeg te doen. Morgen staat namelijk iets bijzonders op het programma. Een overnachting in het Bako nationaal park, waar de neusapen wonen. Er zijn maar een paar kamers en bijna een jaar geleden wisten we een plekje te krijgen. Dit vraagt wel enige voorbereiding gezien de primitieve omstandigheden en het warme weer. Dus vroeg naar bed!
PS : morgen zal het niet lukken om een verslag te posten.
Apart he, die dolfijnen met een ronde snoet. Dat zie je niet overal. Zij hebben de naam gekregen van een rivier in Myanmar, een paar duizend km noord-westelijker dan Borneo. Grappig, waddy betekent rivier in het Arabisch...zo zie je maar weer. Zijn hebben, denk ik hun naam te danken aan het feit dat zij in een monding van een rivier leven....Als ik jullie verhalen lees, dan lijkt het net of mijn eigen vakantie verlengd is. Niets is minder waar, ben hard bezig met de Zomeractie (Ilja leg je het uit aan je man?? :-) hier op het Stadskantoor.... Misschien hebben jullie het meegekregen maar het is hier tropisch warm (boven de 30 graden). Groet en succes met 'n volgend verhaal.
Geniet er van!
Ook vond ik de stempeljacht erg leuk. Zelf ga ik graag op tijgerjacht...met mn roestige pijlsnelle verrekijker. Elmo vraagt wat een stempeltante is.
En dan in een orang ulu (zwarte luier) pijltjes schieten... Had je die dag 9 en 10 maar gehad. Had je niet naar de toilet gehoeven.
Gelukkig zijn jullie niet meer ziek en al op een nieuw eiland. En gaan jullie ook niet meer snorkelen. Kermit zegt dat snorkelen voor watjes is. Beetje door zo'n slurfje ademen. Gewoon je adem lang inhouden... en je slurfje goed opbergen. Maar wel oppassen dat je geen grote chagrijnige groene vissen tegenkomt. Nu beperkte de vergissing zich tot je kuit....dus je weet maar nooit.
Ik hoop dat jullie morgen een leuke dag hebben...bij de neusapen... Ik denk trouwens dat Grover ook een neusaap is. Een blauwe dan. Zijn die giftig? Misschien kan je het even navragen aan iemand daar..
Nu ga ik weer naar huis. Want ik zit achter de pc bij Kermit en hij heeft hem weer nodig om het weer te checken. Het is heel warm hier in Sesamstraat. De Pino's vallen hier van het dak..Hoeii
Groetjes Ernie...
PS: Ook van Bert natuurlijk...maar die vindt het allemaal niet zo spannend...Hij leest namelijk boeken die hij van oom Rudolf heeft gekregen. Over Zipje en Zopje. Twee potloden die spannende avonturen beleven... Dus hij weet alles al.
ik vond het Moord-verhaal wel reuze leuk beginnen gisteren....echt weer Jesse met zijn vroegere Cluedo-fantasie. Groetjes Belinda