Dag 15 : Moord

Vannacht is in ons een hotel een moord gepleegd. Ik heb het slachtoffer gevonden (zie foto). Het is onze ligstoel .... zijn vulling ligt over heel het balkon. Ik heb de dames ondervraagd maar niemand heeft wat gezien of gehoord. We houden het op een aap.

We gaan naar het Sarawak Cultural Village. Een openluchtmuseum bestaande uit woningen van de verschillende stammen uit Sarawak. Het leuke is dat in elke woning tijdelijk echte stamleden wonen. Je krijgt een paspoortje en en in elke hut krijg je een stempel. Nou wij in de bloedhitte op stempeljacht.
We beginnen bij een Chinese stam. Een vrouw maakt van rijst kleine roze eetbare schildpadjes. Daarna gaan we naar een Malay townhouse. Gezellige boel. Drie dames vormen een muziekbandje en beginnen vrolijk te klappen als we binnenkomen. Voor we het weten gaan onze beentjes van de vloer. In een ander kamertje van de woning bakken twee vrouwen gelukskoekjes en mini muffins van tapioca. Sjonge weer een zakje gekocht.
De volgende woning stond op hoge palen. Je kon onder de paalwoning met twee bamboestokken een dans uitvoeren. Je hupst tussen twee bamboestokken die open- en dichtklappen in de hoop dat je geen blauwe enkels krijgt. Vervolgens klimmen we via heel smalle trappen gemaakt van palmhout naar boven. Weer een stempeltante boven die in een pot met olie staat te roeren.
En zo gaat het door. Tot slot staan we zelfs met een Orang Ulu in een zwarte luier heel serieus pijltjes te blazen.
Het hoogtepunt was toch wel de theatershow. De theatershow .... ja wat zal ik zeggen. Als je van langzaam dansen houdt vind je het sowieso een hit. Op een gegeven moment zie je ook duidelijk Nederlandse invloeden. Bij een bepaalde stam komen opeens  mannen - ja lees mannen - met brede plooienrokken met rood, wit, blauw en oranje. De mannen leken wel op Volendamse haringmeisjes. En de combinatie met hun superserieuze gezichten maakte het voor mij hilarisch. Opvoedkundig totaal onverantwoord maar we konden bijna ons lachen niet inhouden.

Eind van de middag gaan we zwemmen bij het hoofdgebouw van het hotel. Superleuk is dat ze een poolbar hebben. Dus we bestellen heel decadent een mojito en pina colada en mocktails voor de meisjes, terwijl we op krukjes in het zwemwater zitten. Het duurt even voor het klaar is. Het klinkt misschien allemaal erg gezellig, maar zodra de drankjes worden neergezet, begint het te waaien. Nog geen twee slokken verder klinkt een fluitsignaal en rennen we met de glazen mojito en mocktails door het zwembad. Rennen voordat de tropische plensbui losbarst. Twintig minuten staan we onder een overkapping te schuilen. Maar we geven het op en rennen lachend door de regen naar de hotellobby. De avondexcursie kunnen we op ons buik schrijven. 

Bij onze hotelkamer staat weer een nieuwe ligstoel. Voor zolang het duurt.