Dag 9: Koken op een vulkaan

Op Sao Miguel zijn niet veel insecten. Geen muggen gezien. Wel een enkele vliegende mier. Bij Furnas zien we dan toch bij een ananaskraam onze eerste wespen.

Furnas is een dorp midden op het eiland dat bekend staat om zijn pruttelende zwavelpoelen. Hier wordt het duidelijk, dat we toch echt op een vulkaan zitten. Onze vriendengroep is nu dus aangegroeid tot in totaal 12 man. En we besluiten na enig overleg eerst rond het meer te wandelen. Omdat het best een flinke afstand is, ga ik terug om met in ieder geval één auto naar een eindpunt te rijden. Zo gezegd, zo gedaan. Ik zie de groep weer bij de pruttelende poelen. Hier laten mannen met touwen grote ketels met Azoriaanse stoofpot met bloedworst in de grond zakken. Daar kookt het een aantal uur op de vulkanische zwavelstoom. Ziet er indrukwekkend uit.
Wij gaan toch liever voor de verse ananassmoothie. De kinderen spelen met een groep lelijke eenden. Het lijkt wel of ze gesmolten rode lakzegelprut op hun kop hebben gekregen, met daar bovenop een pruikje van Trump-haar.

Opeens gilt Yentl om een wesp, die het gemunt heeft op haar drankje. Yentl gooit het flesje in paniek tussen de groep Trump-eenden, en jawel .... de agressieve wesp prikt zijn dunne angel in mijn onderarm! Ik zeg; 'Mens, wat doe je nou!'. Wat best een beschaafde maar enigszins aparte reactie is, want een wesp is zeker geen mens. Maar volgens mij was de reactie vooral gericht op weggooien van het flesje. 

Ik rijd met de twee mannen terug om de andere auto's op te halen, daarna gaan we naar Furnas met zijn nauwe straatjes. Het lukt dan toch om de auto te parkeren bij het minerale zwembad in de stad. Geweldig. In een prachtige tuin zijn allerlei waterbakken en watervalletjes gemaakt, waarin warm mineraal water van 39 graden stroomt. Plaatselijke families komen hier badderen tussen de papyrusplanten en kleine akkertjes met zoete aardappel. We laten ons lekker onderdompelen en we ruiken na een anderhalf uur allemaal naar koperen stuivers.

We eten bij een restaurantje in het centrum, waar een erg blije ober als een musicalster de gerechten op de tafel drapeert. Naast ons gaat een gezin het plaatselijk gerecht uit de vulkaan eten; een enorme berg met kleurloze overgare groenten, brokken aardappelen, lappen vlees en zwarte bloedworst. Ik word onpasselijk van de warme eierlucht die er vanaf komt. Snel betalen, en wegwezen hier.