Proloog Maleisië 2016

Dus ik nam plaats in de drukke wachtkamer, waar bezwete patiënten in de hitte lodderig voor zich uitkeken. Al na vijf minuten, riep een vrouw op enigszins dwingende toon "Jesse". En ik reageerde vrolijk op het noemen van mijn voornaam. Ik had namelijk eerder het zakelijke 'meneer van Tetterode' verwacht. Ik volgde de mevrouw naar een spreekkamer en nam plaats achter het bureau. Twee zwarte stoelen en een beeldscherm staan tegenover me.
'Uhm, ik denk dat ik verkeerd' zit'. Ja, dat denk ik ook, zei ze streng en ze verwees me naar de zwarte stoeltjes.
Vervolgens bleek ik helemaal verkeerd te zitten. Want 'Jesse' bleek het roodharige jongetje van 10 jaar in de wachtkamer te zijn. Verwarring alom. En ik kon terug met een rood hoofd naar de volle wachtkamer. 
Na een minuut riep een aantrekkelijke assistente meneer Van Tetterode. En dit kon geen toeval zijn. Dit was mijn afspraak. 

Mijn vrouw was een week daarvoor met mijn drie dochters geweest. Een klein fiasco. De jongste had nog gewillig de naald in haar bovenarm geaccepteerd. Maar de oudste die de traantjes van Charlotte zag, raakte in volle emotie. Yentl deed daarbij zelfs een ontsnappingspoging. Fenne smeekte daarop of ze toch alsjeblieft gewoon met oma op vakantie kon. Volgens Ilja was de assistente mooi, maar kon ze absoluut niet met kinderen omgaan. 'Ze was nogal negatief aangelegd'.

Sja, tot nu toe was me dat negatieve nog niet opgevallen. Binnen een mum van tijd jaste ze de spuit als een dartpijl in mijn armspier. Maar even later nam ik het woord rabies in mijn mond. De assistente ging opeens rechtop zitten. Ze keek me met haar giraffeogen aan, en zei; 'weet u, ik zal het maar zeggen. Als u daar gebeten wordt door een hond of een aap. Ja, dan bent u geheid dood. Echt waar. Zonder twijfel'.

I rest my case...

Maleisië here we come!
Vanaf 10 augustus kan je via deze blog met ons meereizen naar Maleisië en Borneo
And by the way: Sarawak (Borneo) is rabies free.