En we zijn nog niet eens weg ...

Tegenwoordig kan je thuis al inchecken. En om vijf uur 's middag leek me dat een geschikt tijdstip om te doen. Niets is minder waar.
Opeens zie ik dat de vlucht is gewijzigd. In plaats van een vlucht naar Kuala Lumpur met een stopover in Frankfurt, vliegen we nu naar Singapore waar we een extra stopover hebben. Wat is hier aan de hand? De totale reisduur is met bijna 6 uur verlengd! 
In lichte paniek bel ik Lufthansa. 'Sorry, meneer. Heel vervelend, maar sinds kort vliegen we niet meer rechtstreeks naar Kuala Lumpur'. 
En dan wordt het helemaal gezellig, want de mevrouw vervolgt 'Oh, maar wacht eens even. Er is iets mis met de terugvlucht. U kunt alleen een dag eerder of later terugvliegen met een extra stopover. Maar dat kan ik wel regelen'. 
En dan gebeuren er een hoop dingen tegelijk. Ik hoor een lichte kreet vanuit de tuin. De website van Lufthansa valt weg en het telefoontje ook. Even later komt Yentl naar binnen gestormd, dat ze met het maaimachine het verlengsnoer heeft kapot gemaaid. Stop doorgeslagen. ... Daarna echt een vakantiesfeertje in huis, ahum.

Met een flinterdun laagje zelfbeheersing krijg ik uiteindelijk de Lufthansamevrouw te pakken, waar tegen zowel Ilja als ik een jeremiade beginnen af te steken. Iets over drie huilende kinderen op een vliegveld en koffers die verdwijnen. Maar de mevrouw kan niks doen. Ze raadt aan customer service te bellen en het bonnetje van de extra hotelovernachting goed te bewaren. Echt waar, ik ontplof bijna.
Dus bel ik de klachtenlijn. Moet ik nog Engels praten ook. Ik hoor een hoop gepruttel en in de verte iemand met een zwaar Engels accent. Waarschijnlijk zit ik nu met India aan de lijn of zo. Dus ik doe zo goed als mogelijk mijn verhaal. Ik snap zelf amper wat ik zeg, maar de man vraagt of hij me over een half uur kan terugbellen. Op dat moment valt de lijn weg... Nee hè!  Ik probeer nog terug te bellen, maar kom in een lange wachtstand.
Na 10 minuten hebben we de telefoon maar op de speaker gezet, en eten we wraps met falafel. Op de achtergrond klinkt vrij irritant 'thank you for your patience, muziekje, thank you for your patience'. ...Na een half uur wordt de mantra doorbroken. '', Am I speaking to mister ven tetterot?'. Ik pulk nog snel een kikkererwt tussen mijn tanden uit. 'Ja, ja'. En ik hoor het allemaal niet heel duidelijk, maar wel iets over internationale regels en compensatie. Vervolgens noemt hij een bedrag en moet ik mijn bankrekeningnummer geven. Ik hang de telefoon op, en zeg lachend 'Ilja, ik geloof dat we dit jaar voor €50 in totaal naar Maleisië gaan vliegen'. 

Wordt vervolgd.