Dag 6 : Van bos naar bos

Voor de lange rit naar de volgende bestemming hebben we nog een tour geboekt naar mossy forest. In the Cameron Highlands is het mogelijk om zo'n bos vrij eenvoudig te bezoeken door met een landrover een steil bergtop te denderen. Ik kan die rijstijl niet anders omschrijven. Op andere plekken in de wereld is hier vaak een lange hike voor nodig. 
Maar bovenop de berg worden we eerst door Ravi, onze gids, een roestige uitkijktoren opgestuurd. Ik ben wat bang dat de toren door een van zijn poten zakt en we met z'n allen de berg afrollen. Maar deze tourgroep zal het overleven. Daarna laat Ravi ons allerlei planten zien; verse gember, menthol, citronella. Het is één groene apotheek.
Vervolgens via houten trappen het bos in waarin de boomstammen zijn gedrapeerd met ca 150 soorten mos. Je verwacht steeds een ork tegen te komen, maar sommige Chinezen hadden daar ook wel iets van weg. Dus met enige verbeelding heb je een spannende ervaring te pakken.
Op de terugweg nog wat uitleg over thee. 'Nee hè, niet weer een theeplantasie, mopperde Fenne. Een groep Maleiers wilde foto's van Fenne en Charlotte nemen. Charlotte is het inmiddels gewend, en gedraagt zich als een Marylin Monroe onder de kleuters. Best gênant als ze kushandjes gaat blazen, met een schuin hoofdje. 

De weg naar  Taman Negara is lang, bochtig en warm. Charlotte zet het op een overgeven, waardoor de reis extra lang lijkt te duren. 

Belai Serama ligt aan de oever van Taman Negara, een van de oudste oerwouden ter wereld. Belai Serama wordt gerund door een Nederlandse. Een pittige dame. Voor ik iets kan zeggen, zegt ze 'zo jij moet Jesse zijn, ik ben Marja'. Zo was het meteen duidelijk wie hier de lead had. 'Om 7 uur mogen jullie aantreden voor het eten en om kwart over 8 start jullie avondwandeling. Lange en dichte schoenen zijn dan handig in de jungle'. 

De avondsafari is een spannende ervaring. Eerst achter in een laadbak van een jeep door het donker scheuren. Dan over allerlei houten plankjes in een prauw stappen. Charlotte was niet meer te houden. Die kon allemaal wel alleen af. 
Met de prauw de rivier oversteken en dan in het donker met een gids op zoek naar ongedierte. We hoefden niet lang te zoeken! Spinnen met een web van twee meter groot, dikke duizendpoten, lichtgevende zwammen, giftige nachtvlinders zo groot als je hand en ga zo maar door. Schorpioenen werden opgespoord met een paarse lamp. En die zitten echt in alle kieren. Gelukkig zijn ze erg schuw. En wat zo apart is. Hoe meer je weet, hoe minder bang je wordt. Tot slot vier slapende magpie-vogels in een boom. 
Toen we terug waren, stond Marja al klaar. 'Zo, en morgen begint jullie tour om 9 uur'.